Angeliek en Karin: wandelen met een missie

Voor Angeliek en Karin is kanker helaas al vanaf jonge leeftijd een realiteit. Binnen hun familie werden ze vroeg geconfronteerd met de ziekte: slechte prognoses, zware behandelingen en uiteindelijk ook het verlies van dierbaren. Deze ervaringen lieten diepe indrukken achter.

Zowel hun vader als de broer van hun vader werden ziek. Binnen een half jaar moesten ze beide verliezen. “Het was heel fijn om er voor onze vader te kunnen zijn, maar tegelijk voelden we ons machteloos en intens verdrietig,” vertellen ze.

Inmiddels hebben Angeliek en Karin al veel mensen in hun omgeving aan kanker verloren. “Soms lijkt het alsof we niets anders meer horen.” Juist daarom willen zij bijdragen aan een toekomst met minder kanker, betere zorg en meer genezing.

15 kilometer door Aalsmeer
Op 28 september lopen Angeliek en Karin 15 kilometer tijdens Ride for the Roses. Niet zomaar ergens, maar in Aalsmeer: het dorp waar ze zijn geboren, opgegroeid en nog altijd wonen. Sporten doen ze regelmatig – hardlopen, fietsen en wandelen – dus de voorbereiding zit wel goed. Doordeweeks sporten ze al veel en daarnaast wordt er regelmatig gewandeld en gefietst, dus de voorbereiding voor Ride for the Roses zit goed. 

Samen sterk voor donaties
Angeliek en Karin hebben al een fantastisch bedrag opgehaald. ‘"Aan iedereen die wij kennen, familie, vrienden, kennissen, buren, collega’s en sportverenigingen, hebben wij actief verteld wat we op 28 september gaan doen, zowel face-to-face, via WhatsApp als per e-mail. We vroegen of zij, geheel vrijblijvend, een donatie wilden doen. We benadrukten dat elke bijdrage van harte welkom is, en we merkten dat bijna iedereen hier open voor staat."

Een bijzondere rol speelde hun bijna 80-jarige moeder. Tijdens haar vrijwilligerswerk, sportactiviteiten, wandelingen door de buurt en langs de winkels vertelde zij vol trots over de deelname van haar dochters. Dat enthousiasme werkte aanstekelijk en zorgde voor vele donaties, echte mond-tot-mondreclame.

Niets is vanzelfsprekend
Angeliek en Karin zijn opgevoed met het motto: ‘Niets in het leven is vanzelfsprekend’. Meevoelen en meeleven met iedereen die ziek is of op welke manier dan ook met ziekte te maken heeft, kost weinig, maar kan veel betekenen. ‘Bedenk dat zij het medeleven voelen en hier wellicht kracht uit putten.’ 

"Een van onze rozen geven wij aan onze allerliefste vader. De andere roos dragen wij op aan iedereen in onze naaste omgeving die we al hebben verloren, of die momenteel door de ziekte wordt getroffen." Vertellen Angeliek en Karin.