Jorieke fietst in herinnering aan haar moeder en voor de strijd van haar vader...  

De eerste keer dat Jorieke Smit uit het Overijsselse Borne van de Ride for the Roses hoorde, was via haar vader. Haar vader is een fervent wielrenner en deed mee met de editie in Oldenzaal. “Toen vond ik fietsen nog niets en dacht ik: dit doe je toch niet in je vrije tijd? Inmiddels heeft hij mijn zus en mij aangestoken met het ‘wielervirus’.” Haar collega fietst inmiddels twee jaar en stelde voor om samen met Jorieke te gaan wielrennen. Hij opperde een aantal toertochten, waaronder Ride for the Roses. 
 
Vier jaar geleden verloor Jorieke haar moeder aan asbestkanker. Niet alleen van haar moest ze afscheid nemen, maar ook van twee tantes die tegen dezelfde ziekte streden. Tot overmaat van ramp ontving haar vader kort geleden de diagnose prostaatkanker. “Daarom heb ik gekozen om 100 km te fietsen en daarmee geld op te halen. Wielrennen is iets dat ik echt onwijs leuk vind, je ziet zo veel mooie, nieuwe dingen. Op deze manier kan ik ook mijn steentje bijdragen. Alle kleine beetjes helpen.”  
 
Top 20 
Inmiddels heeft ze ruim €1400 ingezameld voor het kankeronderzoek van het KWF. Dat ze in de top 20 staat, verbaast Jorieke. Ze deelde het bericht met vrienden, op social media, op het werk en in haar dansschool. “De donaties rolden binnen. Mijn beste vriendin had €100 overgemaakt. Toen ik dat zag belde ik haar gelijk op, omdat ik dacht dat ze een typfoutje had gemaakt.” Dat bleek geen typefout, maar juist een gulle donatie. De reden: ze gelooft volledig in Jorieke.  “Ik kreeg zelfs berichten van mensen die ik helemaal niet ken, voorzien van woorden als ‘wat een mooie tekst’, ‘ik leef met je mee’ en ‘ik zit in dezelfde situatie’. Dat raakte me enorm. Ik vind het bijzonder om te zien dat zoveel mensen mij steunen!”  
 
Jorieke hoopt dat ze met het ingezamelde geld meer onderzoek mogelijk maakt, zodat niet nog meer mensen afscheid moeten nemen van een familielid. Ze vertelt dat ze altijd een moederskindje is geweest. “Mijn moeder was mijn beste vriendin, ik besprak alles met haar. Ik weet zeker dat ze altijd bij me is. Niet fysiek, maar op haar wolk, naast oma, met een kopje thee, zoals wij dat hier thuis zeggen.”  
 
Open en eerlijk 
De gevolgen van de ziekte hebben veel impact gehad op haar gezin. Jorieke heeft twee kinderen van inmiddels twaalf en acht jaar oud. Vooral haar oudste heeft het bewust meegemaakt. Hun oma was altijd heel actief. Ze fietste en sportte veel en haar conditie ging na de diagnose snel achteruit. “We zijn altijd heel open en eerlijk geweest naar de kinderen hierover. We hebben het nooit mooier gemaakt dan dat het is. In de laatste periode zijn we heel bewust alle speciale, laatste dagen met haar gaan vieren.” 
 
Beide kinderen hebben een foto van oma in hun slaapkamer staan, samen met een beertje dat ze kregen van de begrafenisondernemer. Vooral het eerste jaar na de crematie viel zwaar. Ze overleed op 13 januari en Jorieke haar eigen verjaardag diende zich in februari alweer aan. “Dat was mijn eerste verjaardag zonder mijn moeder. Een start van een confronterend jaar van alle eerste keren zonder haar.”  
 
Dichterbij elkaar 
Dat de vader van Jorieke nu ook kanker heeft, kwam als een shock binnen bij de familie. Gelukkig gaat het naar omstandigheden goed met hem. Jorieke vertelt dat hij een leuke kat uit het asiel heeft geadopteerd en haar vader iedere woensdag bij haar thuis komt eten. Daarnaast heeft hij ook twee zussen die goed voor hem zorgen. Iedere zaterdag komt de zus van Jorieke uit Arnhem naar Borne om samen met haar en hun vader te eten en bij te kletsen. Deze nare omstandigheden heeft de familie dichterbij elkaar gebracht vertelt ze. 
 
“Ik fiets mee met de Ride for the Roses voor mijn moeder. Voor een beetje afsluiting en dat ik toch nog iets voor mijn mama kan doen. Ze zeggen dat tijd alle wonden heelt. Dat klopt ook wel, maar ik blijf altijd wel mijn momentjes houden. Dit heelt natuurlijk nooit volledig.” Joriekes collega vergezelt haar tijdens de emotionele rit en is rondom de Ride for the Roses haar steun en toeverlaat. De roos die ze bij de finish ontvangt, wordt voor haar vader, geeft ze aan. “Hij is net begonnen met hormoontherapie en gaat in oktober beginnen met bestralingen. Hij kan de roos goed gebruiken!”